Czy Huna jest poza ziemska…?

Czy Huna jest poza ziemska…?

Huna jest na dzień dzisiejszy dość popularnym tematem rozpowszechnianym przez wielu Kahunów, takich jak Max Freedom Long, Morrnah Nalamaku Simeona, Dr. Ihaleakala Hew Len, Dr. Serge Kahili King i wieli innych.

Huna, jak wszystko na tym świecie, co odnosi się w jakikolwiek sposób do zdrowia i uzdrawiania, zdobyła ogromną popularność. Dzięki swojej popularności zgromadziła nad sobą szare i czarne chmury rozmaitych mitów, opowieści, domysłów i pomysłów, które z Huną nie mają wiele wspólnego. Natomiast posiadają bezpośredni związek z psychotroniką, fizyką kwantową, jak i wieloma innymi dziedzinami ezoteryki. 

Magiczna moc Huny, moc energii Mana, hawajskie masaże Lomi-Lomi Nui, maoryskie Ma-Uri i inne ciekawe tajemne nauki oraz praktyki szamańskie hawajskich Kahunów służą są do ratowania zdrowia i ducha współczesnej cywilizacji zachodniej. 

Polinezyjczycy posiadają niezliczoną ilość mitów, legend i opowieści odnośnie pochodzenia ich duchowej wiedzy ezoterycznej jaką jest Huna. 

Wszystkie opowieści, które przekazywane są na Wyspach Polinezyjskich w różnych odmianach, mówią, iż przed wieloma tysiącami lat grupa mieszkańców z gwiezdnej gromady Plejad, zwanym Matariki wylądowała na kontynencie, który Hawajczycy nazywali Lua-Nu'u czyli Mu, kontynentem na terenie dzisiejszej Oceanii. Mu oznacza w języku hawajskim "milczący". Nazwa ta, pochodziła stąd, że mieszkańcy Mu używali na co dzień, telepatii do komunikacji, a tym samym tworzyli magiczne imperium ludzi, komunikujących bez użycia mowy. 

Grupa przybyszów z Plejad, stanowi grupę przodków mieszkańców wysp polinezyjskich, nazywana jest do dzisiaj Menehune. W języku hawajskim oznacza to, "Ludzie o mocy tajemnej". Plejadanie, według legendy polinezyjskiej, to boska rasa istot ludzkich, posiadająca olbrzymią wiedzę, bardzo zaawansowaną duchowo, zdolną do stosowania magicznej mocy, a także zaawansowanych technologii, takich, jak np.: loty kosmiczne.

Według wierzeń polinezyjskich przybysze z Plejad osiedlili się wśród rdzennych mieszkańców Polinezji, a następnie przekazali im zasady harmonijnej egzystencji z kosmosem, z naturą, z innym człowiekiem, ze społecznością i własnym przeznaczeniem. Wiedza ta, jest zapisana do dzisiaj, w DNA rdzennych mieszkańców Polinezji i przekazywana w genach następnym pokoleniom. W zasadzie, filozofia Huny to dar boskich istot z Plejad, dla ludzi na Ziemi, (po hawajsku nazywany Na-huihui-o-makali'i), a przekazany w celu dokonywania szybszego wzrostu ewolucyjnego ludzkich istot na Ziemi. 

Według legend hawajskich kahunów, osiedleni na Hawajach przybysze MAN'A-HUNA czyli ludzi tajemnej mocy, którzy rozpowszechniali swoją plejadańską wiedzę Huny i odpowiednie techniki praktyczne w obrębie wszystkich wysp polinezyjskich, a później w Indiach (plemię Hunów), Chinach, Egipcie i wielu innych rejonach świata. 

Obecni naukowcy odkryli, że wiele nazw, pojęć, rytuałów i przekonań należących do oryginalnej Huny, egzystuje do dziś, również w tradycji innych kultur na całym świecie. Może naprawdę duchowe tradycje znajdujące się na naszej planecie są pochodzenia pozaziemskiego. 

Na Hawajach, podobnie jak w Chinach, na Filipinach, w Tybecie czy w krajach afrykańskich, znaleźć można wiele śladów po tajemniczych karzełkach, stanowiących oddzielną rasę ludzi. Według miejscowych legend żyli tam mali, muskularni, obrośnięci ciemnym włosiem ludzie, nazywani do dziś Menehune. Mieli ciemnoczerwone twarze, a porozumiewali się głośnymi okrzykami, przypominającymi szczekanie psów. Wedlug legend lubili się bawić, znakomicie i długodystansowo biegali. Mieszkali w chatach zbudowanych z liści bananowca, żywili się roślinnością. Innych społeczności ludzkich unikali. Jeżeli zachodziła taka potrzeba, chętnie pomagali im przy budowie łodzi, zapór, świątyń i innych pracach architektoniczno-inżynierskich. 

Czeski etnograf twierdzi, że istoty Menahune zasiedlili niektóre wyspy Oceanu Spokojnego, takie jak Tahiti, które dzieli od Hawajów niemal 4 tysiące kilometrów przestrzeni morskiej. Według zachowanych do dzisiaj ksiąg, naliczono tam pół miliona plejadańskich liliputów. Istotnym znaleziskiem są groby tysięcy liliputów na Filipinach. Na Hawajach ulubionym pokarmem Menahune były banany. Skłonność do odżywiania się tymi owocami, a także witarianizm (odżywianie się samymi owocami świadczy o wcieleniach danej osoby pochodzących z Plejad albo z kontynentu Mu. Według dokumentów zachowanych na Hawajach, jeszcze w 1820 roku zamieszkiwało Hawaje 65 osób które określało swoją narodowość jako Menahune. 

W czasach kiedy Plejadanie przybyli na Ziemię, planeta Ziemia krążyła bliżej Słońca, tak, że rok na Ziemi trwał równo 360 dni. Wiedzę o tym można znaleźć w wielu starych kulturach Egiptu czy w Indii. Plejadanie przybyli na ziemię z misją ustanowienia pokoju w trwającej kosmicznej wojnie z cywilizacjami gadów (wężów i smoków, reptilian) zamieszkujących planety w gwiazdozbiorze Oriona. Z tego czasu można spotkać na ziemi niedobitki przedstawicieli rasy orionidów, reptilianów pochodzących z Orionu. W efekcie końcowym, ta gadzia cywilizacja to nic innego jak inteligentne dinozaury, które nie miały własnych dusz lecz stadną świadomość duchową, a ich celem przybycia na Ziemię, było  skolonizowanie jej mieszkańców by używać ich jako pokarm i części zamienne. Plejadanie uczestniczyli w boskiej misji ratowania ówczesnej ludzkości i toczyli walki z tymi dinozaurami. 

Plejadanie byli rasą niskiego wzrostu, dając początek legendom o cywilizacji magicznych liliputów rozrzuconej w różnych częściach ziemskiego globu. Posługiwali się fantastycznie zarówno mową jak i telepatią, a ich celem było podniesienie duchowego poziomu ludzkich istot na wyższy poziomy. 

Plejadanie poprzez związki małżeńskie z ziemskimi istotami przekazywali swoim potomkom wysoką inteligencję, jak i zdolności paranormalne.  W ten sposób powstały znamienite rody szamańskie. Uzdrawianie filipińskie czy japońskie Usui Reiki to również tradycje pochodzące od potomków cywilizacji kontynentu Mu. 

Według tej teorii każdy człowiek posiada potencjalne zdolności parapsychiczne, jak i magiczne moce. Każdy jednak z nas musi sam odkryć je i świadomie używać, jak i dbać o nie, by nie ulegały zatraceniu. Ludzie którzy nie pracują nad rozwojem mocy wewnętrznej zdaniem Kahunów marnują swoje duchowe dziedzictwo, marnują sens swego istnienia, marnują obecne wcielenie. 

Na dzień dzisiejszy Huna jest wiedzą i praktyką również z dziedziny psychiki człowieka i siłach ludzkiego ducha. Obecnie jest dostępna dla wszystkich i każdego, którzy chcą z niej skorzystać. W tym kontekście nie jest ona ani tajemna, ani nie jest też magią. Kahuni uczą wszystkich chętnych, rozróżniać zachodnie koncepcje uzdrawiania od tradycyjnych hawajskich, zaliczanych do Huny. Przeprowadzają rytuały, medytacje uzdrawiania relacji rodzinnych i partnerskich. Uczniowie Kahunów praktykują stosowanie w życiu wiedzy o połączeniach Aka. 

Aby być w stanie prowadzić uzdrawianie innych, technikami Huny, takimi jak Ho´oponopono, Ku´pono, Hai´pule, Holo holo czy Ho´opomaika, potrzebne są nie tylko informacje czy wiedza teoretyczna, ale również niezbędne są doświadczenie, wewnętrzny spokój, przebywanie podczas zabiegów na poziomie miłości, jak i przestrzeganie na co dzień zasad Pono w życiu. Do prowadzenia tradycyjnych rytuałów, zabiegów czy oczyszczań niezbędna jest wręcz, dłuższa realna praktyka z Kahunami. 

Niestety, nie wystarczy samo przeczytanie kilku książek, czy uczestnictwo tylko w jednym warsztacie, albo kursie internetowym Huny! Nie da się nauczyć Huny nie będąc na łonie natury, nie rozumiejąc jej języka, nie ćwicząc pod okiem fachowca. To jest tak, jak z upieczeniem tortu, niby recepta jest dla wszystkich taka sama, brzmi prosto i jest łatwo wykonalna. Jednak tort wykonany przez wyuczonego piekarza (fachowca) będzie zawsze inaczej wyglądać i smakować, jak tort wykonany przez kogoś, kto właśnie tylko przeczytał receptę i wydaje mu się, że już wszystko umie.  

Obecnie nauka Huny dostępna jest dla wszystkich, pamiętajmy jednak, że wymaga ona wiedzy zdobytej, nie tylko z książek, ale również od doświadczonego nauczyciela. Wymaga przemyśleń własnych, obserwacji, doświadczeń i medytacji. Wymaga systematyczności, przestrzegania zasad Huny w życiu codziennym  i dużo ćwiczeń, również na łonie natury. 

Huna jest piękna i zawsze działa pozytywnie. Huna zmienia świat na bardziej szczęśliwy, wiec warto Hunę stosować na co dzień.  

Krystyna Kwiecinski

Autor i nauczyciel Huny i Ho’oponopono

www.hooponopono.com.pl